χρύσοπτος

-ον, ΜΑ

(μόνον το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ χρύσοπτα

(κατά τον Δουκάγγ.) «αἱ αἰθάλαι αἱ ξανθαί».

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + ὀπτός (II) «ψημένος, ψητός»].